Podczas Wojny Bionecronów podjęto liczne próby stworzenia super-rzołnierzy przez łącznie ludzkiego genomu ze zwierzęcym, ludzkich tkanek z metalem oraz po odkryciu biometalu z pseudo-tkanka bionecronów. Nowa chimera łączyła wytrzymałośc biometalu i zdolności umysłowe ludzi, ponad to Symbiony przejawiały obiecujące predyspozycje psioniczne. Jednak procesy zachodzące w organizmach symbionów okazały się bardzo niestabilne. Po opuszczeniu seterylnego środowiska laboratorium ich tkanki zaczęły się degenerować w zaskakująco szybkim tempie odrzucając syntetyczne elementy. Umysły symbionów również ulagały degeneracji doprowadzając do szaleństwa i finalnie śmierci niestabilnych symbionów. Projekt zawieszono i pozostawiono Symbionów na pastwę losu.
Jak się potem okazało, wygrała u nich ludzka część odpowiedzialna za wolę przetrwania. Zdesperowani przejęli jedno ze zniszczonych laboratoriów w ruinach miasta i dzięki zdobytej formule udało im się sztucznie odtworzyć własną rasę.
Ich cała społeczność powstawała w trudnych warunkach dlatego też panują w niej surowe zasady. Niektórzy wolą trafić na ulicę gdzie panuje prawo silniejszego. Tam zyskali miano świrów i desperatów.
Preferowane archetypy: Psionik, Najemnik, Zabójca
Skłonności: Symbioni są trochę neurotyczni i przeczuleni na punkcie długości swojego życia. Charakteryzują się też sporą determinacją.
Wygląd: Skóra symbiona jest częściowo ludzka, a częściowo szara jak u bionecronów tworząc łaciatą, przenikającą się fakturę. Z czasem na złączeniach pojawiają się krwawe rany, przez co przedstawiciele tej rasy mogą przypominać chorego na jakąś zarazę człowieka. Cały efekt potęgują czerwony tęczówki i samoczynnie otwierające się na ciele rany i pojawiające się zgrubienia.
Mechanika: Symbiony startują grę z przewagą Charakterny oraz Duchem zwiększonym o 1, jednak kosztem Wigoru zmniejszonego o 1.
